این ساختمان كه در خيابان کنتورهاوسفیرتل قرار دارد، نمونه‌ای استثنایی از معماری اکسپرسیونیست آجری دهه 20 میلادی به شمار می‌آید؛ نمونه‌اي كه براي ساخت آن، 4/8 میلیون آجر تیره اولدنبورگ صرف شده است.

چارخونه – ساختمان ۱۰ طبقه بی‌نظیری که عکس‌های آن را تماشا می‌کنید، خانه شیلی نام داد؛ خانه‌ای در هامبورگ آلمان که در اوج تورم دهه ۲۰ میلادی ساخته شد و هزینه‌ای بیش از دو میلیون دلار به سرمایه‌گذاران آن زمان تحمیل کرد. هزینه‌ای که البته ارزش خرج کردن را داشت و در طول سالیان متمادی مشخص شد سرمایه‌گذاری بوده است!

این ساختمان که در خیابان کنتورهاوسفیرتل قرار دارد، نمونه‌ای استثنایی از معماری اکسپرسیونیست آجری دهه ۲۰ میلادی به شمار می‌آید؛ نمونه‌ای که برای ساخت آن، ۴/۸ میلیون آجر تیره اولدنبورگ صرف شده است. این سازه عظیم و زاویه‌دار در زمینی به مساحت ۶ هزار مترمربع بنا شده و دلیل اصلی شهرت‌اش به خاطر  بامی است که دارد چراکه بام این بنا عرشه کشتی را به یاد مخاطب می‌آورد.

بهترین منظره ساختمان، نمای شرقی آن است که با استفاده از عناصر عمودی و طبقه‌های فوقانی فرورفته است؛ نمایی که با وجود عظمت، نوعی سبکی و ظرافت را نیز در خود نهفته دارد.

فلاش بک به ۹۳ سال قبل

پس از اینکه هنری بی سولومون، غول کشتی سازی آن زمان آلمان، سفارش طراحی و ساخت این ساختمان را داد، فریتز هوگر، معمار اکسپرسیونیست، در فاصله سال‌های ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۴ شیل هاوس را طراحی کرد و ساخت. و از آنجاکه سولومون با تجارت نیترات پتاسیم از شیلی به ثروت هنگفتی دست پیدا کرد، این ساختمان را «خانه شیلی» نامید.

درباره کشتی شیل هاوس بیشتر بدانید

هوگر تلاش‌های بسیار زیادی برای انجام طرحی بی قاعده در مرکز تجاری هامبورگ صورت داد و در نهایت خانه شیلی را با تقلید از شکل یک کشتی مسافربری طراحی کرد؛ حالا این ساختمان بالکنی ۳ لایه در طبقات بالایی دارد و به راستی یادآور نمای عرشه کشتی است؛ زاویه شرقی شیل هاوس هم با دماغه‌ای تیزی که دارد، دماغه کشتی‌هایی همانند تایتانیک را به مخاطب نشان می‌دهد. و در نهایت اینکه نمای جنوبی ساختمان به خاطر داشتن انحنایی نرم، پهلوی کشتی را به یاد می‌آورد.

به علاوه این سازه بیش از ۲۸۰۰ پنجره دارد که هرکدام، نمایی تازه از اماکن دیدنی هامبورگ را به نمایش می‌گذارد. شیل هاوس همچنین سه ورودی دارد که نشان‌دهنده لابی‌های ساختمان هستند اما در یک نگاه کلی و سمبلیک، می‌توان از آن به عنوان یک منطقه میانی و بندر شهر یاد کرد.

شیل هاوس خوش شانس

البته تحلیل ساختمان هوگر، امروز برای ما کار آسانی است اما هوگر  حدود یک قرن پیش، در طراحی آن با موانع بسیار زیادی روبرو شد. با این وجود، تلاش‌های هوگر بی‌نتیجه نماند و هم اکنون این ساختمان عظیم، به ساختمان درخشان، متفاوت و زیبایی تبدیل شده و با ثبت آن در فهرست میراث فرهنگی یونسکو، توریست‌ها را به سوی خود می‌کشاند.

شیل هاوس را باید از سوی دیگر ساختمانی خوش شانس هم نامید چراکه این سازه با حجم عظیمش در هنگام جنگ جهانی دوم با وجود بمباران‌های هوایی متعدد به خصوص در تابستان ۱۹۴۳ (هنگامیکه بیش از ۴۰ درصد ساختمان‌های هامبورگ ویران شدند)، صحیح و سالم ماند و حتی یک آجر هم از نمای آن کم نشد.

بعد از جنگ نیز این ساختمان به مدت ۵۰ سال، خانه شرکت‌های بزرگ از صنایع مختلف بود اما نهایتاً در سال ۱۹۹۳ اتحادیه سرمایه گذاری املاک و مستغلات آن را خرید.

ترجمه و تنظیم: شیوا سعیدی